Wieś Wola Dębowiecka jest częścią parafii Załęże od końca XIV wieku. W 1365 roku należąca do Załęża wieś Świerchowa, została przyłączona do parafii Osiek Jasielski, a jej miejsce zajęła wkrótce powstająca wieś Wola Dębowiecka. Na terenie parafii znajdował się jeden kościół, do którego mimo dużych odległości przybywali na nabożeństwa mieszkańcy z okolicznych wiosek.
W 1783 roku ks. bp. Michał Sierakowski, ówczesny sufragan przemyski, konsekrował kościół pw. Św. Jana Chrzciciela w Załężu. W tym czasie do parafii należały wsie Załęże i Wola Dębowiecka oraz przysiółek Markuszka. Po prawie dwustu latach rozwoju i powiększania się terytorium wiosek, zabytkowa świątynia okazała się zbyt mała, by pomieścić wszystkich przybywających na nabożeństwa. W czasie letnim, gdy pogoda na to pozwalała, dużo osób podczas Mszy stało wokół kościoła, pod murami, w cieniu otaczających świątynię lip i kasztanowców. W zimie było o wiele trudniej. Stan techniczny budowli pozostawiał wiele do życzenia i z roku na rok coraz pilniejszą stawała się myśl o gruntowny remoncie. Wśród tych problemów wzrastała potrzeba budowy nowego kościoła parafialnego w Załężu. Początkowo z wielkim entuzjazmem przystąpiono do planowania prac. Mieszkańcy Woli Dębowieckiej i Załęża zaczęli zastanawiać się nad lokalizacją nowego kościoła. Przez kilka lat zbierano na ten cel ofiary od parafian oraz przygotowywano potrzebne dokumenty. W tym miejscu zaczął jednak zaogniać się spór pomiędzy parafianami. Mieszkańcy Załęża postulowali wzniesienie świątyni w pobliżu plebani, w centrum ich wioski. Mieszkańcy Woli proponowali, by kościół znajdował się na większej działce. Wskazana jako propozycja, działka po północnej stronie zabytkowego kościoła niedaleko szkoły, tzw. organistówka, czy proponowana parcela w pobliżu cmentarza, były w ich ocenie zbyt małe. Budowa nowego kościoła, stała się przedmiotem sporów dzielących parafian.
Początki budowy kościoła w Woli Dębowieckiej, sięgają więc roku 1989. Dokumentacja techniczna pod budowę kościoła parafialnego została zatwierdzona 27 kwietnia 1989r i po tej dacie mieszkańcy Woli Dębowieckiej zaczynali rozważać wybudowanie własnej kaplicy na terenie wioski.
A.D. 1989
Mieszkańcy Woli Dębowieckiej, wiosną 1989 roku przystąpili do planowania budowy własnej świątyni, a kilka miesięcy później podjęli decyzję
o wybudowaniu kaplicy. Takie rozwiązanie bierze swój początek w braku porozumienia odnoście miejsca budowy nowej świątyni parafialnej, a także
w chęci usamodzielnienia się mieszkańców, którzy przez lata na Msze Święte przychodzili do kościoła parafialnego w Załężu. Czytamy w zapiskach jednego z mieszkańców Woli Dębowieckiej z tego czasu.
Zdj. Procesja z krzyżem misyjnym z Woli do Załęża w roku 1968 (ze zbiorów p. Z. Misiołek)
Zdj. Tablica informacyjna z czasów budowy kaplicy.
Przedstawicielami Woli Dębowieckiej, odnośnie budowy własnego kościoła byli radni parafialni: Edward Kurdziel (przewodniczący nowego komitetu), Władysław Stefanik, Stanisław Setlak i Kazimierz Grotkowski. Wobec licznych trudności komunikacyjnych i finansowych w obrębie parafii, na zwołanym zebraniu wiejskim ostatecznie podjęto decyzje o odłączeniu się od budowy kościoła w Załężu oraz powołano Społeczny Komitet Budowy Kościoła i punktu Katechetycznego w Woli. Z kronik parafialnych wiemy, że ksiądz proboszcz był przeciwny takiemu rozwiązaniu.
W tym czasie rozpoczęto załatwianie wszystkich formalności związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę. Rozpoczęto też prace scaleniowe grantów rolnych oraz dopełniono wszelkie formalności, dotyczące uzyskania licznych zezwoleń. Opracowano wtedy wstępny projekt budowy oraz rozpoczęto zbieranie środków na zakup potrzebnych materiałów. Nie było to łatwe zadania, przed którymi stanęli przedstawiciele z liczącej wtedy około 600 mieszkańców wioski. Członkowie komitetu, po obejrzeniu wielu kościołów w okolicy postanowili wzorować nowo budowaną świątynie na parafialnym kościele w Rzepienniku Suchym w ówczesnym woj. Tarnowskim, którego budowę rozpoczęto w 1982 roku. Tamtejszy ksiądz proboszcz, Józef Bubula, udostępnił całą dokumentację techniczną, która okazała się bardzo pomocna projektantowi świątyni, którym był mgr. inż. Zbigniew Staryszak z Frysztaka. Jego projekt świątyni został zaakceptowany przez mieszkańców i po częściowym dopełnieniu formalności prawnych przystąpiono do budowy. Mieszkańcy z wielkim zaangażowaniem pomagali przy wszystkich pracach oraz wpłacali pieniądze na cel rozpoczynającej się budowy u skarbnika, którym został mianowany p. Stanisław Setlak. Świadczą o tym prowadzone w tym czasie zbiórki i rozliczenia finansowe Komitetu. Działka, na której obecnie znajduje się kościół, to wyznaczony teren wiejski oraz pole przekazane jako darowizna przez p. Małgorzatę Dzik. Formalności i sprawy administracyjne dotyczące gruntów zakończono w lipcu 1989 roku. Potrzebne do tego celu badania geodezyjne wykonał nieodpłatnie mgr. inż. Jan Kurdziel – rodak mieszkający w Krakowie. Działka pod budowę kaplicy została wpisana do ewidencji geodezyjnej 10 października 1989 roku. Pomimo wielu przeciwności 5 sierpnia 1989 roku rozpoczęto pierwsze prace porządkujące teren pod budowę kościoła. Dnia 23 września 1989 roku, Kuria Biskupia w Przemyślu wyraziła zgodę na budowę kaplicy w Woli Dębowieckiej oraz upoważniła ówczesnego proboszcza, ks. Kazimierza Krausa do załatwiania wszelkich spraw urzędowych w imieniu parafii. Dokumenty podpisał ks. abp. Ignacy Tokarczuk, ordynariusz Archidiecezji Przemyskiej, udzielając przedstawicielom Komitetu, swojego błogosławieństwa na trud budowy świątyni. Pismo to znajduje się w archiwum parafialnym. Na przygotowanym pod budowę placu ustawiono krzyż, przygotowany przez p. Michała Sanockiego i p. Franciszka Opałkę. Dnia 30 października, po nabożeństwie różańcowym parafianie z Woli Dębowieckiej udali się do ks. proboszcza, z prośbą o poświęcenie placu pod budowę kaplicy i postawionego tam krzyża. Zgodnie z ustaleniami zostaje on poświęcony 26 listopada 1989r. Na placu budowy bardzo licznie zgromadzili się mieszkańcy, którzy na zakończenie obrzędu odśpiewali pieśń ,,Zwyciężymy Chryste, przez Twój Krzyż”.
Zdj. Archiwalne z poświęcenia krzyża misyjnego na placu przykościelnym. Na zdjęciu księża- ks. Dzik, ks. Kraus, ks.Bożętka i ks. misjonarze.
Ogłoszono wtedy, że każdy, kto posiada w domu jakiekolwiek deski i materiały budowlane może je dostarczyć na plac budowy. Zbiórkę koordynował p. Edward Kurdziel. W okresie zimowym zwożono żwir potrzebny na fundamenty pod budowę świątyni. W tym czasie również wycięto na sprzedaż wiele drzew z lasu wiejskiego, a uzyskane w ten sposób fundusze zasiliły konto Komitetu Budowy. Mieszkańcy Woli ofiarowali też drzewo z własnych lasów. Część z wyciętych drzew przetarto na deski, z przeznaczeniem na wykonanie drzwi, boazerii, ławek oraz z myślą o późniejszych pracach przy konstrukcji dachu. Gdy nie wykonano jeszcze przyłącza energii elektrycznej, doprowadzano prąd przedłużaczem z domu p. Słupskich. Na ich podwórku gromadzono także potrzebne materiały. Trudnością przy pełnym rozpoczęciu prac, był długi czas oczekiwania na załatwienie spraw administracyjnych dotyczących budowy oraz zdobycie wszystkich pozwoleń. Taki stan rzeczy, kłócił się z mobilizacją mieszkańców do natychmiastowego rozpoczęcia prac.
A.D. 1990
Na budowę kościoła zakupiono 80 tys. cegieł, które zwozili mieszkańcy własnymi środkami transportu, pracując wcześniej przez 3 tygodnie w Cegielni w Żółkowie przy wypalaniu cegły na budowę kościoła. Byli oni podzieleni na dziesięcioosobowe grupy. Nikt z mieszkańców nie chciał za pomoc ani złotówki; wszyscy pracowali z myślą o wspólnej świątyni. W lutym tego roku sporządzono mapę zasadniczą oraz plan realizacyjny z naniesieniem kubatury obiektu na mapę. Prace te wykonał architekt mgr. inż. Janusz Hanus. Plan został zatwierdzony przez zespół Uzgadniania Dokumentacji Projektowych w Jaśle. 17 marca 1990 roku rozpoczęto prace przy wykopie fundamentów. Pracowano do późnych godzin wieczornych. Kto tylko mógł przychodził z własnym sprzętem i dołączał się do pracy. Ławy kościoła zostały wylane dnia 20 marca, a już w następnych dniach przygotowywano się do wykonania fundamentów. Pomimo niesprzyjającej pogody, prace te ukończono 29 marca 1990r.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji, wraz z jej uwarunkowaniami technicznymi i wykorzystaniem terenu została wydana przez naczelnika Gminy Dębowiec, p. Lesława Forysia w dniu 5 marca 1990r. Decyzja o pozwolenie na budowę Kaplicy i punktu katechetycznego została wydana w dniu 30 kwietnia tego roku. W tym samym dniu podpisano umowę pomiędzy Naczelnikiem Gminy Dębowiec, a Społecznym Komitetem Budowy Kaplicy, reprezentowanym przez przewodniczącego, p. Edwarda Kurdziela oraz skarbnika p. Stanisława Setlaka. Dotyczyła ona zobowiązania komitetu do naprawy we własnym zakresie zniszczonych dróg; do prowadzenia budowy zgodnie z dokumentacją techniczną i warunkami technicznymi oraz do uregulowania materialnego w kwestii działek pod budowę kaplicy. Naczelnik Gminy zobowiązał się do ustalenia lokalizacji inwestycji w terenie zgodnie z PPZ wsi w Woli Dębowieckiej oraz do koordynowania spraw urzędowych. Kierownikiem budowy został p. Eugeniusz Zoła. Prace przy wznoszeniu murów rozpoczęto 21 kwietnia 1990 r. Pomagali w tym murarze z wioski: Ryszard Więcek, Adam Zdebik, Czesław Pykosz, Jacek Zięder, Andrzej Bzdyk, Bogdan Dusza, Michał Kurek i wielu innych, którzy chętnie służyli pomocą. Do pracy wraz z murarzami przychodzili też ludzie z wyznaczanych kolejno domów. W ten sposób budowa kaplicy stała się wspólnym dziełem mieszkańców. W dniu 19 maja 1990 roku zalano płytę betonową pod chór, a trzy dni później nad zakrystią. W trakcie budowy trzeba było dokupić więcej cegieł (zakupiono jeszcze 15 tysięcy). Cegłę tę zwozili: p. Adolf Grotkowski, (s.Kazimierza) i p. Jan Zoła. Szalunki pod strop zakończono 26 lipca, a 28 lipca zalano betonem niższą część stropu. Całość zbrojenia pod płytę wykonał p. Władysław Słupski. Architekt z Wrocławia- p. Karol Skibiński dokonał zmiany projektu więźby dachowej, obniżając tym samym wysokość dachu kościoła. Krokwie na dach przygotowano jesienią 1990r. a dach pokryto na wiosnę 1991r. umieszczając na nim krzyż i sygnaturkę. Dużym zaangażowaniem wykazali się p. Saniccy. W okresie zimowym została wykonana instalacja elektryczna w kościele przez p. Józefa Jaracza oraz instalacja nagłośnieniowa, zmodernizowana później przez firmę p. Stanisława Głucha z Krosna.
A.D. 1991
Tynkowanie wewnętrznych ścian kościoła rozpoczęto 25 kwietnia 1991 roku. Pracę tę podjęli: Tadeusz Wickowski, Michał Kurek, Ryszard Więcek. Białkowaniem wewnętrznych ścian zajęli się: Józef Sowa, Stanisław Łonicki, Stanisław Gumienny i Władysław Gumienny. Od początku roku 1991 trwały prace przy wyposażeniu nowego kościoła, które było niezbędne, by można w nim zacząć odprawiać Msze. Zakupiono tabernakulum, dwa żyrandole i kinkiety, wykonano dwa konfesjonały oraz drzwi wejściowe. Przygotowali je: Michał Sanocki i Franciszek Opałka. Wewnętrzne drzwi wykonali: Józef Gniady i Jan Gniady. W wyposażeniu kościoła pomagali także: Julian Kmieć i Władysław Stefanik. To dzięki ich staraniom wykonano nowy ołtarz, lichtarze i chrzcielnicę. Wstawiono też w niektórych oknach ozdobne, barwione szyby. Jako wystrój kościoła, zostały zakupione dwa gobeliny przedstawiające Matkę Bożą oraz papieża Jana Pawła II, ufundowane przez rodzinę Józefy i Edwarda Dzików. Zakupiono wtedy dywany do prezbiterium. Nie można zapomnieć o wyposażeniu zakrystii. Zakupione zostały potrzebne naczynia i paramenty liturgiczne; część z nich po uzgodnieniu z ks. proboszczem przeniesiono z parafialnego kościoła, jak np. monstrancję (odnowioną później przez ks. Adam Barana i jego rodzinę przebywająca w USA), czy niektóre ornaty. Zatroszczono się też o feretrony i figury używane podczas procesji przez mieszkańców Woli Dębowieckiej. Feretron Serca Jezusowego i Matki Bożej, to obrazy z domu rodzinnego Marii Słowińskiej (zd. Pepera) z Dębowca, figurę Pana Jezusa ofiarowała p. Janina Dzik, Dzieciątka Jezus - p. Ferdynand Dzik, a figurę Św. Józefa- Zofia Misiołek. Zakupiono w tym czasie elektroniczne organy, których dźwięk miał towarzyszyć sprawowanej liturgii oraz mikrofony do nowej kaplicy.
Dnia 24 września przedstawiciele Komitetu Budowy Kaplicy w Woli udają się do metropolity przemyskiego i przedstawiają w kancelarii parafialnej pismo następującej treści: W związku z zakończeniem pierwszego etapu budowy kościoła filialnego w Woli Dębowieckiej, do chwili uroczystego poświęcenia, które jak się należy spodziewać będzie miało miejsce w roku 1992, zezwalam na stałe odprawianie w tym kościele nabożeństw w niedziele i święta. Zezwalam też na udzielanie w tym kościele ślubów, chrztów oraz zezwalam na odprawianie nabożeństw żałobnych. Pierwszą Mszę Świętą proszę już odprawić 6 października br. Tacą do chwili poświęcenia kościoła w 1992r. dysponuje komitet budowy kościoła w Woli Dębowieckiej. Pismo to podpisał Kanclerz Kurii z polecenia arcybiskupa ordynariusza. Zezwolenie to, było docenieniem ze strony archidiecezji starań mieszkańców, jednak przyczyniło się do zaognienia trwającego konfliktu. Szczególnie kłopotliwym był punkt dotyczący niedzielnej tacy.
Pierwsza Msza święta w kaplicy w Woli Dębowieckiej została odprawiona 6 października 1991 roku w pierwszą niedzielę różańcowego miesiąca. Nie było jeszcze przygotowanych ławek wewnątrz kościoła, stąd postanowiono pożyczyć nieużywane w tym czasie ławki z placu przy sanktuarium MB Saletyńskiej w Dębowcu. Szczególnie ujmujący jest fakt, że większość prac budowlanych wykonywana jest w tym okresie przez samych mieszkańców Woli z bardzo wielkim ich zaangażowaniem i bezinteresownością. Wzniesiony w przeciągu dwóch lat budynek kościoła jest na to dowodem.
A.D. 1992
Na przełomie 1991 / 1992 roku, p. Antoni Bolek pochodzący z Załęża wykonał rzeźbione stacje drogi krzyżowej oraz ozdobił chrzcielnicę. W głównej nawie umieszczono figurę Trójcy Świętej, rzeźbioną przez p. Antoniego oraz ozdobne kłosy zbóż i winorośle wokół tabernakulum. Wiosną 1992 roku wykonano ławki, konfesjonały oraz zakupiono nowy ołtarz z płaskorzeźbą ostatniej wieczerzy i drewnianą ambonkę. Wyłożono w tym czasie posadzkę płytkami. P. Leokadia Lechwar (Sanocka) ofiarowała do nowej kaplicy w Woli obraz Pana Jezusa Miłosiernego. W roku 1992 po raz pierwszy odprawiono liturgię Triduum Paschalnego w kaplicy. Przewodniczył jej ks. Jan Edling, pochodzący z Lipinek. Ku radości mieszkańców i dzięki ich pracy, udało się zorganizować wszystkie obchody Wielkiego Tygodnia. W tym czasie rozważano również odłączenie się Woli od parafii w Załężu i przyłączenie do Dębowca. W roku 1992 odbyła się też pierwsza w historii Komunia Święta dla dzieci pochodzących z Woli Dębowieckiej. Przystąpiło do niej 7 dzieci.
Zdj. Pierwsza Komunia Święta dzieci z Woli Dębowieckiej w roku 1992
W 1992 roku zakupiono 3 nowe dzwony. Najmniejszy ufundowany został z ofiar mieszkańców Woli, średni zakupił Adam Kurdziel, były mieszkaniec Woli Dębowieckiej, natomiast sponsorami największego byli rodacy mieszkający w Stanach Zjednoczonych. Od tego czasu dzwony będą towarzyszyć życiu mieszkańców. Przypominają o nabożeństwach, ich dźwięk podkreśla rangę wielkich świąt i procesji oraz żegna zmarłych odprowadzanych na parafialny cmentarz. Mieszkańcom Woli Dębowieckiej pomagał rodak, ks. Adolf Grotkowski MS, który zastępując proboszcza odprawiał w kaplicy Msze Święte, a także pracował przy budowie.
19 lipca 1992 roku ks. Bp. Edward Białogłowski wmurował kamień węgielny oraz dokonał poświęcenia kaplicy i dzwonów.
Zdj. Powitanie przybyłych gości przez mieszkańców Woli.
Ta uroczystość była dla mieszkańców wyjątkowym wydarzeniem wieńczącym trud dwuletniej pracy. Całość została nagrana na kasetach VHS oraz udostępniona do zakupu przez mieszkańców. Od tej pory Wola Dębowiecka posiada własną kaplicę, która wymaga jeszcze wiele pracy, ale staje się jednocześnie dumą dla mieszkańców.
Zdj. Msza Święta z obrzędem poświęcenia kaplicy.
Zdj. Poświęcenie dzwonów przez ks. bp. Edwarda Białogłowskiego.
A.D.1993
Po prawej stronie kościoła dobudowano w 1993 roku dzwonnice. Szalunki na wieżę wykonał p. Gniady Józef i p. Władysław Słupski. Wykonywali oni konstrukcję z desek, zbrojenia i belki. Przy betonowaniu i pokryciu wieży pomagali pracownicy Naftobudowy z Jasła. Górną jej część wraz z blaszanym pokryciem podnoszono z pomocą sprowadzonego dźwigu. W tym roku zostały wykonane meble do zakrystii przez p. Tadeusza Pitrusa. Dwie pojemne szafy, komoda oraz dwa kredensy, pozwalają na uporządkowanie wszystkich potrzebnych do liturgii szat i przedmiotów. Posługę kościelnego w tym czasie pełnił p. Kazimierz Grotkowski, później p. Marian Nowak.
A.D. 1994
W 1994 roku wykonano tynki zewnętrzne ścian kościoła oraz malowanie ścian. Wykopano wtedy studnię i doprowadzono wodę do kościoła. W pobliżu zakrystii, pod schodami prowadzącymi na piętro zamontowano pompę oraz przygotowano łazienkę, zainstalowano umywalkę i ogrzewacz do wody.
A.D. 1995
Rok później wykonano ogrodzenie całej działki przy kościele. Pracom przewodził p. Andrzej Wickowski. 3 grudnia 1995 roku podczas uroczystego nawiedzenia parafii przez figurę MB Saletyńskiej dokonano poświęcenia bocznego ołtarza, wraz ze znajdującą się tam figurą Płaczącej Matki (również spod dłuta naszego miejscowego artysty). Uroczystości tej towarzyszyła procesja z figurą z kościoła parafialnego w Załężu do kaplicy w Woli.
Zdj. Ołtarz boczny wraz z figurą MB, 2022r.
A.D. 1996
5 maja 1996 roku miała miejsce Pierwsza Komunia Święta. Rodzice ofiarowali pozłacany kielich z wygrawerowaną dedykacją. Wciąż uzupełniane jest wyposażenie zakrystii. Zakupiono 6 nowych ornatów oraz nowe świece ołtarzowe z wkładem olejowym. Zorganizowana została zbiórka pieniędzy na zakup nowych obrusów ołtarzowych, szytych na wymiar w Krośnie. Zakupiono 4 komplety.
A.D. 1997
W roku 1997 doprowadzono do kaplicy instalację gazową i zamontowano piecyki w zakrystii oraz salce katechetycznej. Pod chórem umieszczono dwie nagrzewnice z nadmuchem, jednak jak się z czasem okazało są one bardzo głośne, co nie pozwala na ich wygodne użytkowanie podczas nabożeństw, a ich wydajność pozostawia wiele do życzenia.
A.D. 2000
Rok 2000 był przezywany w kościele jako wielki jubileusz chrześcijaństwa. W naszej parafii odbyły się misje święte. Sporządzono podczas wizyty kolędowej nowe, uaktualnione kartoteki. W Wielki Czwartek zgodnie ze zwyczajem zapoczątkowany przez ks. Mariana Gwizdaka, który objął parafię w sierpniu 1999 roku, odbyła się droga krzyżowa z Woli Dębowieckiej do Załęża. W niedzielę Trójcy Świętej, podczas odpustu parafialnego odbyło się nabożeństwo z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych. Mszy Świętej przewodniczył ks. Stanisław Kogut, wikariusz z Jasła. Na prośbę ks. proboszcza, Mariana Gwizdaka, w związku z brakiem kościelnego, opiekę nad świątynią podjęli p. Słupscy. W ich domu znajdowały się klucze do kaplicy. 10 września 2000 roku odbyła się konsekracja kościoła parafialnego w Załężu. Wzięło w niej udział wielu mieszkańców z Woli Dębowieckiej. Uroczystościom przewodniczył ks. bp. Kazimierz Górny.
Zdj. Procesja ze świecami w Wielki Czwartek 2000 r.
A.D.2001
W roku 2001 miała miejsce peregrynacja obrazu MB Częstochowskiej. W kaplicy w Woli obraz był w dniu 21 listopada. Każdy z mieszkańców, choć na chwilę chciał przyjść do kościoła, by Matce Jasnogórskiej powierzyć swoją codzienność, wraz ze wszystkimi radościami i smutkami. Do przeżycia tego wydarzenia przygotowały parafian Misje Święte, prowadzone przez o. Ludwika i o. Leszka - redemptorystów. Były to pierwsze misje w tej świątyni. Upamiętnia je umieszczony po lewo od wejścia od kościoła krzyż misyjny.
Zdj. Z peregrynacji kopii obrazu jasnogórskiego.
Zdj. Archiwalne zdjęcie przedstawiające wizerunek MB Częstochowskiej umieszczony
w drewnianej kapliczce, która odwiedzała wszystkie domu w parafii, 1966r.
A.D. 2002
W roku 2002 na placu wokół kościoła wyłożono kostkę chodnikową. Zmodernizowano wtedy oświetlenie prezbiterium. Zakupiono w tym celu 4 halogeny. Wykonano napęd elektryczny do dzwonów, co pozwala na automatyczne włączanie dzwonów bez konieczności ręcznego ciągnięcia za sznury.
A.D.2004
W 2004 roku na frontowej ścianie prezbiterium namalowano obrazy św. Józefa Sebastiana Pelczara (po lewo od wejścia) oraz bł. Karoliny Kózkówny (po prawo) Są to dzieła p. Leokadii Radwańskiej - Dybaś . W ten sposób uczczono patronów naszej diecezji. Przy tej okazji odnowiono ściany wewnątrz kaplicy.
A.D.2005
W dniu 14 maja 2005 roku w katedrze Rzeszowskiej odbyły się święcenia prezbiteratu dk. Marcina Jaracza. Dzień później odprawił on swoją Mszę Świętą prymicyjną w kościele parafialnym w Załężu,
a tydzień później, w uroczystość Trójcy Przenajświętszej, przewodniczył Mszy Odpustowej
w Woli Dębowieckiej.
A.D. 2006
W roku 2006 pomalowano pokryty blachą dach kościoła i dzwonnicy. Wyczyszczono i pomalowano krzyż misyjny znajdujący się przed wejściem do kościoła.
A.D. 2008
W 2008 roku wyłożone zostały płytami kamiennymi główne schody wejściowe do kościoła oraz wykonano dwa poręcza z nierdzewnego metalu.
A.D. 2013
W 2013 roku zostały wykonane dębowe ławki przez miejscowego stolarza, p. Tadeusza Pitrusa oraz nowe miejsce przewodniczenia dla kapłanów celebrujących i siedzenia dla ministrantów. Drewno na ławki pochodziło z lasu wiejskiego. Później zostały obite tapicerką. O codzienne przygotowanie do Mszy Świętej dbają dyżurujący ministranci. Opiekę nad kościołem sprawują państwo Słupscy, mieszkający w sąsiedztwie kościoła.
A.D.2014
W grudniu 2014 roku do kościoła zostały sprowadzone relikwie św. siostry Faustyny, Apostołki Miłosierdzia Bożego. W dniu 12 grudnia, parafianie wraz z ks. proboszczem, Józefem Pańczukiem, wybrali się z pielgrzymką do Sanktuarium w Łagiewnikach, by otrzymać relikwie. W dniu 14 grudnia zostały one uroczyście wprowadzone przez ks. Prałata Zbigniewa Irzyka, proboszcza Jasielskiej Fary. Zakupiono wtedy telewizor, który służy organiście jako wyświetlacz do tekstów pieśni.
A.D.2015
W niedzielę miłosierdzia Bożego 2015 roku został poświęcony obraz św. s. Faustyny Kowalskiej wykonany przez p. Agatę Czechowicz.
W okresie wakacyjnym wykonano nowy, granitowy ołtarz, ambonkę oraz blat wraz ze schodkami przed tabernakulum. Wykonała je firma kamieniarska z Jasła pod kierownictwem p. Stanisława Dacyla, według projektu p. Jolanty Kłosowskiej z Krakowa. W mensie ołtarza zostały wmurowane relikwie bł. Władysława Findysza, kapłana męczennika czasów komunistycznych, pochodzącego z Nowego Żmigrodu. Drewniany ołtarz i ambonkę przekazano do zabytkowego kościoła w Załężu, gdzie do dziś spełniają swoją rolę. Zakupiono też krzyż procesyjny (ufundowany przez Sołtysa Edwarda Setlaka oraz Radę Sołecką), 5 mosiężnych lichtarzy pod świece ołtarzowe i paschał, wykonane przez firmę Artbrass p. Stanisława Czajki z Przemyśla. 4 lichtarze ufundowali kolejno: Strażacy z OSP w Woli Dębowieckiej; Koło Gospodyń Wiejskich; p. Wiesława Stefanik; Róże różańcowe. Podstawę po paschał zasponsorowali państwo Maria i Kazimierz Jaraczowie, natomiast mosiężne odlewy zdobiące ołtarz i ambonę kolejno p. Zofia Misiołek oraz rodzice dzieci pierwszokomunijnych. W dniu 23 sierpnia została poświęcona figura Św. Michała Archanioła, ustawiona na betonowym postumencie po prawej stronie wejścia do kościoła, w miejscu poświęconego w 1989 roku krzyża. Została poświęcona przez ks. Stanisława Bożętkę, Michalitę z Miejsca Piastowego.
Rok 2015, to czas bezpośredniego przygotowania do wielkiej uroczystości w historii Woli Dębowieckiej, jaką jest konsekracja kościoła. Po 25 latach prac przy budowaniu, a potem wykończeniu kaplicy, nadszedł czas, by poświęcić ten Kościół Bogu, na Jego wyłączną własność. To ukoronowanie podjętego przed laty przez mieszkańców trudu. Ten dzień był w parafii świętem dla każdego, kto choć trochę wysiłku włożył w powstanie tej świątyni. 5 września odbyła się wieczorna Msza Św. w zabytkowym kościele, po której przeszliśmy do Kościoła w Woli odprawiając nabożeństwo Drogi Światła. Było to trzydniowe, modlitewne przygotowanie do tak wielkiej uroczystości. Naszej modlitwie przewodniczył ks. Józef Wal MS z Dębowca. 6 września 2015 roku to dzień o historycznym znaczeniu. Tego dnia, rano młodzież z naszej parafii przyjęła sakrament bierzmowania, a o godz. 11.00 rozpoczęła się uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem ordynariusza diecezji ks. bpa. Jana Wątroby, koncelebrowana przez zaproszonych kapłanów. Pojawiło się wielu mieszkańców Załęża, co może świadczyć o zakopaniu toporów wojennych sprzed lat. Świątynia była wypełniona po brzegi mieszkańcami i gośćmi, a w imieniu mieszkańców o dokonanie aktu konsekracji poprosił p. Kazimierz Jaracz. Po Liturgii Słowa, odśpiewano litanię do Wszystkich Świętych, a po niej nastąpiły obrzędy konsekracji, namaszczenie krzyżmem ołtarza i ścian kościoła oraz uroczyste zapalenie świec. Bardzo wymownym znakiem była chwila, gdy na konsekrowanym ołtarzu wśród kadzidła zapłonął ogień – znak przyjęcia trudu i ofiary mieszkańców. W tym dniu cała nasza społeczność świętowała, a wyposażenie kościoła poszerzyło się o nowy Mszał (dar zakupiony przez ks. Marcina Jaracza), zestaw obrusów ołtarzowych oraz świec. Uroczystości zostały zakończone obiadem w Sali Domu Ludowego.
Zdj. Konsekracji Kościoła w Woli Dębowieckiej, 2015
Krótko przybliżona historia budowy kościoła w Woli Dębowieckiej pokazuje wyjątkową prawdę o tym, jak Bóg z zewnętrznych trudności potrafi wyprowadzić duchowe dobro, jakim jest świątynia. Dziś, parafianie jednomyślnie stwierdzają ,,Dobrze, że w Woli powstał kościół”.
Przez 25 lat mieszkańcy oczekiwali tego momentu, by owoc pracy swoich rąk, trudu i potu wylanego w upalne dni przy wznoszeniu murów ofiarować Bogu na ołtarzu przez ręce ks. Biskupa. Bardzo wielu mieszkańców z dumą i radością mówi o swojej świątyni, która jest mała i skromna, jednak jest miejscem ubogacającym wiernych przez sprawowaną tu posługę sakramentalną. Kościół jest wciąż remontowany dzięki ofiarności mieszkańców. Chcą oni, by świątynia była ich wizytówką. W listopadzie 2017 roku, firma p. Pawła Zięby ociepliła strop na płycie kościoła, a w lutym 2018 dokonano zmiany ogrzewania na centralne gazowe. Pracę wykonała firma p. Stanisława Kmiecika ze Żmigrodu. W dniu 15 kwietnia 2019 roku zakupiono i zamontowano nowe organy do kościoła. Jest to elektroniczny instrument cyfrowy wykonany przez p. Maksymiliana Skwarlo z Babice – Jankowce. W marcu 2020 roku zostały wymienione okna nan salce katechetycznej na plastikowe. W dniu 3 września 2021 roku, w naszej świątyni przyjęliśmy figurę Św. Michała Archanioła - kopię figury z góry Gargano z Cudownej Groty Objawień w Monte Saint Angelo we Włoszech. Peregrynacja figury została poprzedzona misjami świętymi, które prowadził ks. Stanisław Bożętka - michalita pochodzący z Głojsc.
Zdj. Figura św. Michała Archanioła podczas Mszy w int. chorych.
Wyposażenie i stan techniczny budynku wymagają ciągłej dbałości o to miejsce i zaangażowania. W tym celu z inicjatywy proboszcza, ks. Mariana Drozda, zmodernizowano instalację elektryczną i nagłośnieniową oraz, przystąpiono do odnowienia i malowania wewnętrznych ścian kościoła. Uzupełniono wyposażenie zakrystii, a także przeprowadzono wiele prac porządkujących obejście wokół świątyni, odmalowano ogrodzenie i wyczyszczono schody oraz kostkę. Wejściowe drzwi zostały wyczyszczone i polakierowane. Wśród wielu parafian widać duże zaangażowanie i gotowość do wspólnej pracy. Funkcjonuje parafialna schola oraz grupa ministrantów, którzy dbają o przygotowanie liturgii. Rada parafialna koordynuje działalność wspólnoty oraz odpowiada za sprawy finansowe. Szczególne zaangażowanie w codzienną dbałość o kościół wykazuje rodzina p. Słupskich, mieszkająca po sąsiedzku. Można powiedzieć, że spełniają rolę kościelnego. Niedzielną składkę zbiera p. Marek Sanocki, który także pomaga w prowadzeniu ksiąg metrykalnych oraz wozi księdza do chorych. W każdą sobotę przychodzi pięć wyznaczonych wcześniej rodzin, by posprzątać kościół. Dla chrześcijanina o wiele cenniejsza jest jednak świątynia zbudowana z żywych kamieni, którą jest wspólnota zbliżająca się na tym miejscu do Boga przez posługę duszpasterzy i własny trud włożony w utrzymanie kaplicy. Spełniają się więc słowa ks. bpa. Jana Wątroby, wypowiedziane podczas homilii, w dniu konsekracji kościoła: Świątynia ta, niech wzrasta na chwałę Boga w Trójcy Jedynego oraz dla duchowego pożytku wszystkich...
Na podstawie materiałów zgromadzonych w archiwum parafialnym, rozmów z mieszkańcami oraz w oparciu o prywatne materiały i zdjęcia udostępnione przez p. Zofię Misiołek .
Opracował Mateusz Uliasz. - 2023-
